به گزارش پايگاه خبري بهداشت، ايمني و محيط زيست "بامنا"؛

با توجه به رشد جمعيت و افزايش شهر نشيني، وقوع حوادث طبيعي مثل زلزله مي تواند خسارات و تلفات سنگيني را ايجاد و توسعه شهرها و كشور را دچار وقفه نمايد. ضرورت كاهش آسيب پذيري شهر در برابر زلزله، به عنوان يكي از اهداف اصلي برنامه ريزي كالبدي، برنامه ريزي شهري و طراحي شهري محسوب مي گردد. بافتهاي فرسوده و مسأله دار شهري و سكونتگاه هاي حاشيه اي و غير رسمي در كشورهاي درحال توسعه(همانند ايران) بيشتر از ساير بافتهاي شهري در معرض خطر زلزله قرار دارند. اين بافتها بنا به دلايلي چون عدم رعايت معيارهاي فني و مهندسي در ساخت بنا، قرارگيري در شيبها و اراضي نامناسب، شبكه ارتباطي ناكارآمد، كمبود(عدم) فضاي باز، عدم وجود تأسيسات و تجهيزات شهري و… بيشتر در عرض خطر هستند. اسكان غيررسمي از جمله مسائلي است كه طي دوران تاريخ در اطراف كلانشهرها حادث شده و مسائل مختلف اجتماعي، فرهنگي، كالبدي و اقتصادي به همراه داشته است. با توجه به اينكه كلانشهر تهران، به عنوان پايتخت كشور ايران، از قابليت ها و جاذبه هاي ويژه اي برخوردار است، بررسي موضوع اسكان غيررسمي در آن مطلوبيت هاي ويژه علمي و كاربردي دارد. بررسي آثار و ابعاد، كالبدي و اجتماعي در اين نوع سكونتگاه ها، قابليت شناخت زمينه هاي بروز بحران هاي شهري را فراهم مي سازد. بحران هايي كه محصولي چون، بي ارزش تر شدن ارزش زمين ها، توسعه بي رويه شهرها، جذب كاربري هاي دفع شده از سطح منطقه و تشديد مسائل اجتماعي دارد. بر همين اساس هدف اصلي پژوهش حاضر رهيافتها مديريت شهري در ارتقاء ايمني سكونتگاههاي غيررسمي و بافتهاي فرسوده شهري در راستاي مديريت بحران در منطقه ۱۹ تهران با روش توصيفي-تحليلي مي باشد، براي رسيدن به اين هدف بافتهاي فرسوده و اسكان غيررسمي اين منطقه مورد بررسي و ارزيابي قرار گرفت. نتايج پژوهش نشان مي دهد به منظور بهبود وضعيت موجود كاربري هاي مسكوني محلات اسكان غيررسمي در منطقه۱۹ در ارتباط با كاهش آسيب هاي ناشي از زلزله و ديگر بحرانها و عوامل طبيعي، اجراي طرح هاي نوسازي، بهسازي و توانمندسازي در بافت هاي فرسوده، نظارت ارگان هاي فعال در امر ساخت و سازهاي شهري و ارتقاء آگاهي ساكنين در به كارگيري مصالح بادوام، مهمترين راهكارها بوده، كه از اولويت هاي اجرايي برتر مي باشند.